Gökyüzünü kavanoza koyup sana vereyim
bir tek benden seni bırakıp gitmemi isteme.
Bırak artık yakamı, bırak, dertliysem dertliyim.
Narin minarelerden boşalır meydanlara
doldurduğum cam kavanozlar.
Dökülür önce reçeller, ballar,
sonra beklentiler ve acılar.
Paramparçayım camisinde, hipodromunda
çevremde dikili taşlar kara ceşmeler.
Beni tırmalıyor goğsümde yabancı eller.
Beni de at minareden durma
bir ezan vakti sal beni boşluğa
inancım tam ise
belki o çağrının sırtına biner de
yere sapa sağlam inerim,
yada hepten batmışsa ruhum
yere çakılır, derinlerdeki eski
Bizans sarayını ziyaret ederim.
Emin Sağlamer