Gözlerimden gözlerine akan yaşlar,
anlımdan rüzgarda havalanan saçlar,
hepsi seni isteme suçundan
teker teker hapis yattılar.
Kara kazanlarda kaynattığım çaylar,
dönüp dolaşıp senin masanı buldu.
Kıvrak Rus bardaklarından taşıp,
beyaz örtülerde leke oldu kaldı.
Gerçeği gördüğüm an anladım
her işven, her sözün, hepsi oyun icabı.
Sahneye gerek yok, bahçeli-havuzlu
boğaz villanız dekor olmuş ardımıza.
Bir bunaltı, bir üzüntü, bir buruk sevinç derken;
Gidip gelmeler anlatıp dertleşmeler arasında,
kırmızı ucuz bir top oldu kaldı kalbim.
Atıldı, tutuldu önce mahelle maçlarında;
Sonra arsızca dadandı Levent bahçelerine.
Birden kendini buldu yaşlı teyze elinde,
mutfak bıçağını görünce hepten söndü gitti.
İşittiremedim sözlerimi sana;
Çığlık çığlık martılar,
caddede iğrenç kokoreçciler,
hatta nezih sokak ayıları bile,
benim yerime sana laf atıp durdular.
Sonra arkadaslar aradı senden konustuk.
Yine anlatamadım sende ne bulduğumu.
İstiklal caddesinin sigara dumanında,
binmediğim tramvaylarında,
çılgın gazino hayatında kaybettim seni.
Otobüse bindim durağında durmadı.
Kara ağaçlı yolunu aradım buldum,
o dik yokuş dizlerime göz açtırmadı.
Geniş kaldırım taşına oturdum,
isteklerim bir yanıma yığıldı.
Kalbim Boğaz ayazında sakinleşti önce,
sonra hepten durdu.
Emin Sağlamer