tanrı dediğin
üç yaşında arsız bir çocuktur ya
belimden tuttuğu gibi
kapmış beni bir yaz günü.
bir elinde hayat dediğim kalemtraş
bir elinde ben.
başım önde yürürdüm
en önce de aklım gidiyor elden.
bana yakışıklı derlerdi
yüzüm de yavasça çekiliyor sahneden.
omuzlarımda beklentiler ve yarınlar,
içimde cıva olmuş kara kursun
ağırlığı bir zehir gibi akıyor.
kollarımda biriktirdiklerim anlamsız
ceplerime girip para olmuş emeklerim
cüzdanımda vesikalık fotoğrafım yanında ehliyetim.
belime sarılmadan beni sevenler bir yanda
on tırnak borclu olduklarım eteklerimde.
bacaklarım beni istemeyenlerin yokuşlarında.
dizlerimde edepsiz arsiz çocuklar,
baldırlarıma bir kara kedi sarılmış
ayaklarımın altı hepten insafsız beton.
yavaş yavaş bıçaga doğru
ilerlemekte yolum
üc yaşında bir çocuk elinde
hersey bitiyor santim santim
şu hayat dediğim kalemtraş içinde
her gün eriyip bitiyorum ben de.
Emin Sağlamer